It's a Wild Life! - The Wild West
Paraguay…een van die landen waar niets van weet. Interessant feitje over Paraguay: het is het enige (officiële) land met een vlag die twee kanten heeft! Nu weet je dat.
Paraguay; wat is er te zien, wie zou er heen gaan en waarom? Ik (Rob) was in 2015 al 2 weken in Paraguay op bezoek bij een vriend. Ik heb toen enkele plaatsen in de hoofdstad Asunción bezocht, maar nam vooral tijd om te ontspannen. En precies dat deden we nu ook. Om eerlijk te zijn is er niet veel te zien en te doen in Paraguay; er zijn niet veel spectaculaire nationale parken of veel (nieuwe) vogel- of zoogdiersoorten die we konden zien en we hadden een visum voor 90 dagen. Dit was heel anders dan in de andere landen in Zuid-Amerika waar we meestal niet genoeg dagen hadden om alle plekken te verkennen.
Toen we vanuit Brazilië Paraguay binnenkwamen, waren we niet zo onder de indruk van het land. Op onze eerste dag kwamen we meerdere politiecontroles tegen waarbij ze om elk mogelijk document vroegen dat je in je auto kon hebben, en ze probeerden duidelijk iets te vinden dat niet correct was. Natuurlijk hebben we alles in orde, en we doen alsof we geen Spaans spreken en nemen alle tijd van de wereld om een document te vinden. Dat is hoe we zonder omkopen weer door kunnen. Maar als je de politie al vervelend vindt, probeer dan eens in de file te staan die wordt veroorzaakt door lokale inheemse mensen omdat ze boompjes op de weg leggen. Waarom? Ze hadden wat worden met eisen aan de overheid, maar uiteindelijk mocht iedereen er pas door nadat ze wat geld hadden betaald (de echte reden lijkt me duidelijk)... Welkom in Paraguay!
In de hoofdstad Asunción hadden we een mooi appartement en namen we de tijd om foto's & video's te selecteren en te bewerken. We schreven onze blog en reisverslagen en bakten veel appeltaarten en brownies met de oven! We hebben niet alleen voor onszelf gezorgd, maar ook heeft Forrest wat nieuwe filters en vervangende onderdelen gekregen. Onze daktent kreeg nieuwe gaten en betere bouten en moeren nadat het geheel van het dak was losgekomen (gelukkig niet op de snelweg!). In Brazilië moesten we regelmatig een van onze banden oppompen omdat deze na een paar dagen wat lucht verloor en we dachten dat het aan het ventiel lag. Na een grote beurt bij de garage bleek dat we een spijker in onze band hadden, waar we zo'n 3000km mee hebben gereden. De banden waren sowieso aan vervanging toe, maar nieuwe banden kopen voor Forrest bleek onmogelijk. Zelfs nadat we 4 specifieke banden hadden gereserveerd met de juiste maat, het merk dat we wilden en 'all terrain', werden er vlak voor onze afspraak plots 2 van de banden verkocht aan een andere klant (tot zover reserveringen in Paraguay). Gelukkig kreeg Forrest een gratis wasbeurt bij de garage en zag hij er toch zo goed als nieuw uit!
Na Asunción gingen we naar de Chaco in het westen van Paraguay. Nadat we Asunción hadden verlaten konden we weer wat snelheid maken, maar toen we harder dan 70 km/u reden begon de auto als een gek te schokken. Gelukkig bereikten we de enige grote stad in het westen van Paraguay en na een tijdje vond de garage het probleem. Op de velgen van de achterbanden zat nog veel vuil, maar slechts aan één kant van het wiel (blijkbaar is alleen het zichtbare onderste deel bij de wasstraat schoongemaakt!). Als we snel reden zorgde dit kleine gewicht aan modder dat onze hele auto aanvoelde als een oud barrel. Nu eindelijk helemaal schoon, was Forrest net zo klaar voor de Chaco als wij.
Het habitat Chaco bestaat uit struiken van ongeveer 10 meter hoog, met daartussen cactussen en enkele grote bomen. Het is een ruwe, droge en stoffige omgeving. Bijna alle bomen, struiken en cactussen hebben stekels, waarschijnlijk om te voorkomen dat dieren ze opeten en kostbaar water verliezen. Het leefgebied van Chaco is bijna ondoordringbaar voor mensen en daarom leven er nog steeds veel grote dieren. De manier om ze te zien is om over de weinige wegen te rijden die door de Chaco gaan en te hopen dat een dier de weg oversteekt of loopt. Dus dit deden we uren en uren, en nog een paar uren en uren, voornamelijk 's nachts. We vonden een aantal leuke cavia's (wilde Guiana Pigs) en na ze gefotografeerd te hebben wilden we terug op de weg stappen. Ik keek om me heen en plotseling zagen we een Jaguar op de weg lopen, die recht op ons af kwam. Het lukte een aantal gave foto's te maken voordat ze de struiken in ging. Zoals het gaat bij het observeren van dieren in het wild, zagen we meteen daarna enkele Azara's Night Monkeys vlak boven de plaats waar de Jaguar de struiken was in gegaan. Dus zo kijk en fotografeer je apen op de plek waar twee minuten eerder een Jaguar stond, denkend dat ze waarschijnlijk verder de struiken in was gelopen (je kunt niet echt goed in de struiken kijken, dus wie weet hoe dichtbij we toen waren!).
Omdat we vooral 's nachts actief waren, werd de dag doorgebracht met het eten van het voedsel dat we kregen van de aardige rangers, lunchten met de plaatselijke winkeleigenaar en schuilden voor de harde wind terwijl we spelletjes speelden en films keken. Een nationaal park had gratis kamers waar we een week gebruik van hebben gemaakt. Zelfs in het huis blies de wind stof door de kieren tussen de deuren en ramen. Als je niet van stof houdt, ga dan niet naar de Chaco!
Met nog veel meer rijden zijn we erin geslaagd om nog meer zoogdieren te zien, waaronder 3 Ocelots, 3 Geoffroy's Cats (2 nieuwe wilde kattensoorten voor ons!), Pale Titis (een heel schattig, harig aapje), meerdere soorten gordeldieren en opnieuw een Laagland Tapir en een Reuzenmiereneter. Forrest kreeg dorst van al dat rijden, maar in de middle of nowhere is het moeilijk om (goede) benzine te krijgen die niet gemengd is met kerosine (als Chili het einde van de wereld was, voelde de Paraguayaanse Chaco aan als het andere einde van de wereld, herinner je je deze blog nog?). Gelukkig raakten we bevriend met de enige winkeleigenaar in de hele regio; Edgar. De winkel had alles voor jou, je auto of je paard (hoe je ook van de ene naar de andere plek komt) maar helaas had hij geen benzine meer. Maar voor zijn nieuwe Nederlandse vrienden maakte hij wat telefoontjes en zo vulden we na een paar uur onze tank bij een lokale boer. Omdat we niet veel Guaranís meer hadden, en er natuurlijk geen automaat was om met een kaart te betalen, vond Edgar het prima om het gewoon op de pof te doen (ja, wij hebben een week op de pof geleefd in Paraguay). Op het einde van de week konden we hem zelfs in euro's betalen!
Dat rijden zou ons zeker een keer een lekke band opleveren, en opnieuw schoot Edgar te hulp met een bandenreparatieset. En natuurlijk belde hij iemand om het voor ons te repareren. Blij dat hij dat deed, want slechts een dag later kregen we opnieuwe een lekker band. Deze keer niet door een doorn, maar een stuk hout dat groot genoeg was om een fatsoenlijk kampvuur van te maken. Gelukkig konden we de band omruilen voor ons reservewiel, maar we moesten onze plannen wijzigen nu we geen reservewiel meer hadden. Terug in de grotere stad Filadelfia hebben we onze band gratis laten repareren. Als we ons stuk hout hadden meegenomen zou deze niet hebben misstaan op de muur van ‘objecten die lekke banden hebben veroorzaakt’. En als we dan toch in de stad zijn, hadden we gelijk te mogelijkheid om ook onze luifel te repareren die tijdens het rijden over de hobbelige Chaco-wegen was afgebroken. Gewoon nieuwe haken halen zou je denken? Nop. De eerste winkel had bouten en moeren in de juiste maat, een andere winkel 1 km verder had metalen strips die ze op de juiste maat konden zagen en de derde winkel kon ze in de juiste hoek buigen en gaten erin boren. Oh, the joys of travelling.
Maar alles is goed gekomen, en nu zijn we net het volgende land binnengegaan (onze 5e al) van de wereldreis (de 5e al): Bolivia!
Knuffel een boom, voel de Chaco:
