It's a Wild Life! - Walks to remember

Wat een fijne Kerst was het! Na twee jaar weg te zijn geweest van onze familie en vrienden, was ons snelle bezoek aan Nederland geweldig. Om de dingen wat spannender te maken, besloten we Romy's ouders te verrassen door op Eerste Kerstdag aan te komen in plaats van twee dagen later. Hun reacties waren absoluut onbetaalbaar! En wat een warm welkom—mijn zus haalde ons op van Schiphol met onze twee nichtjes, een enorme "Welkom Thuis" ballon en een voorraad échte Nederlandse Stroopwafels! Onze dag was niets minder dan geweldig terwijl we onze nieuwste nichtje ontmoetten en genoten van onze tijd met onze lieve Oma van 93 jaar oud. De volgende ochtend was Rob's moeder zo lief om ons op te halen om Kerst te vieren met zijn kant van de familie, waar we werden voorgesteld aan nog een nieuwe toevoeging: een kleine neefje. Van boeiende gesprekken tot oprechte zorg, het voelde ontzettend fijn om samen te zijn met familie na zo'n lange reisperiode. Daarna sliepen we bij vrienden voor de resterende dagen, waarbij we ons stortten op de voorbereidingen voor ons volgende avontuur—het schoonmaken en repareren van onze spullen, maar het belangrijkste was om te genieten van elkaars gezelschap. Hoewel ons bezoek kort was, we ziek werden en niet met iedereen konden afaspreken, onze tijd thuis was geweldig, en we tellen nu al af naar onze terugkeer in de zomer! ;)

Stel je dit voor: we wandelden op een zand weggetje binnen een nationaal park in Thailand. Al onze zintuigen werden geprikkeld. De omgeving speurden we af naar vogels hoog en laag, terwijl we genoten van de koele bries. Toen we dichterbij een bocht in het pad kwamen, leek er een schaduw te staan. Plotseling leken er figuren op de weg te staan, maar het waren geen personen. Het was een gigantische Aziatische olifant 🐘. Instinctief greep Rob naar de camera, het adembenemende moment vastleggend. Maar waar was de dichtstbijzijnde hoge boom voor dekking? Gelukkig maar een paar meter bij ons vandaan! Verschuilend achter de stam, keken we stil toe terwijl de olifant dichterbij kwam, vervolgens wegliep en verdween in het diepe bos. We wachtten nog even, oren gespitst op tekenen van meer naderende olifanten, voordat we onze wandeling vervolgden om te onthouden. A walk to remember.

En dit was niet de enige fantastische ontmoeting met zoogdieren. We zagen zoveel coole nieuwe soorten in Thailand. Vliegende eekhoorns, twee berensoorten, Eden's walvis, verschillende apen. En natuurlijk veel nieuwe vogels. In zo'n korte tijd hebben we veel meegemaakt en genoten van het nieuwe continent.

Echter, onze eerste twee weken in Thailand bleken eerlijk gezegd een beetje uitdagend te zijn. We hadden te maken met een milde cultuurschok, misschien verergerd door onze aanzienlijke jetlag. Het wennen aan het rijden aan de linkerkant van de weg, automatisch in het spaans proberen te communiceren met Thaise locals, verlangend naar onze betrouwbare auto Forrest, en het zoeken naar niet-pittige gerechten vereiste allemaal meer energie dan we hadden verwacht. Gelukkig kwamen we in contact met mede-vogelliefhebbers die niet alleen voor heerlijk gezelschap zorgden, maar ook ons onschatbare kennis deelden over Aziatische vogels. Bovendien vonden we onze weg in de prachtige Thaise nationale parken, die kampeerterreinen boden waar we ons tentje konden opzetten, kleine restaurants die warm water boden voor een lekker kopje instantkoffie, en leuke paden om te verkennen. Af en toe trakteerden we onszelf op het comfort van een budgetvriendelijke hotelkamer met airconditioning en een warme douche voor slechts €9. En na lange dagen van kilometers lopen, was het genieten om een ontspannende massage van een uur voor €8 te nemen. Dat waren heerlijke luxe toevoegingen aan onze reis.

Na onze avonturen in Thailand reisden we de grens over naar de hoofdstad van Laos, Vientiane. Bij aankomst huurden we voor vier dagen een auto om het vogelleven op een berg te verkennen. Terwijl we op de snelweg vanuit de hoofdstad reden, waren we verrast door de schaarste aan vogelwaarnemingen tijdens de acht uur durende rit, waarbij we slechts drie vogels zagen—een Koereiger, een Huismus en een Common Myna. We waren geschokt door de slechte staat van de wegen, met kuilen die dieper waren dan een badkuip die de hoofdweg bezaaiden. Ondanks de hobbelige reis bereikten we gelukkig voor het invallen van de nacht onze bestemming. Nadat we afscheid hadden genomen van onze tent op de laatste camping in Thailand om onze backpacks te verlichten, bleven we achter met de keuze om ofwel in de auto met een slaapzak te slapen, of te slapen in het enige 'hotel' van het dorp als er nog een kamer beschikbaar was. Dat is het ding met afgelegen locaties—informatie is schaars, en het enige zekere wat we vonden was het bestaan van een hotell, zonder contactgegevens of aanvullende informatie 😂. Bij aankomst werden we begroet door de vriendelijke eigenaar die beperkt Engels sprak en ons een van de tien beschikbare kamers aanbood, compleet met een warme douche, voor slechts €4,50 per nacht. Wat een aangename verrassing! We bleven drie nachten, wat ons twee volle dagen gaf om het bergachtige terrein te verkennen en nieuwe vogelsoorten te zoeken. In elk nieuw land spelen we het spel 'elke vogel is nieuw in dit land'— om zoveel mogelijk vogelsoorten te spotten en te identificeren, oud en nieuw. Terwijl we genoten van onze tijd op deze berg, voelden we ons ook verdrietig. Ondanks de aanwezigheid van borden die de jacht verboden, leidde een wandeling ons tot een zeer trieste ontdekking—een aanzienlijke hoop vogelveren aan het einde van een pad, gemaakt door jagers die alle vogels binnen hun bereik doodden 😔. De realiteit kan soms erg hard zijn.

Na onze bergavonturen namen we afscheid van onze huurauto en vervolgden onze reis via lokale bussen. Om stipt 8:00 uur vertrokken we vanaf het busstation, verrassend op tijd. Maar vijf minuten later stonden we bij een tankstation om te tanken. Daarna ontdekte de chauffeur een probleem dat aandacht vereiste, waardoor we een uur in de hitte binnen in de bus moesten wachten om verder te kunnen. We pasten onze verwachtingen aan en richtten ons erop om die dag onze volgende bestemming te bereiken in plaats van de oorspronkelijk verwachte aankomsttijd van 15:00 uur. Twee uur later stopte de bus opnieuw voor verdere reparaties. Ondertussen genoten de lokale passagiers aan boord van sterk gekruide kippenpoten en gebruikten ze de gordijnen om hun bezwete hoofden af te vegen 😅. Helaas kon onze bus niet verder. Met behulp van Google Translate begrepen we dat een andere bus ons zou oppikken om onze reis te vervolgen. Uiteindelijk bereikten we onze eindbestemming om 17:00 uur—acceptabel laat, slechts een vertraging van twee uur 😅. Ons eindpunt was een lodge met prachtig uitzicht op de karstbergen, met als primaire doel het spotten van de Lao Langur, de enige endemische apensoort van Laos. Bij aankomst besloten we snel nog naar het uitkijkpunt te gaan voor zonsondergang. Met als grote verrasing werden we begroet door een medewerker met de woorden: "Kijk, apen!" Het was ongetwijfeld één van de snelste manieren om ons hoofddoel te spotten. In de dagen die volgden, genoten we van de schattige hutjes, dronken goedkope Laotiaanse biertjes vanaf ons kleine terras en wandelden we over de loopbrug tussen de karstbergen—nog een wandeling om te onthouden :)