It’s a Wild Life – Goodbye Southeast-Asia
Na vier maanden reizen door Thailand, Laos, Cambodja en Vietnam voelde aankomen in Maleisië als letterlijk wegzakken in een warm, zacht, comfortabel bed! Onze eerste nacht in Kuala Lumpur waren we super blij een heerlijk zacht bed te vinden. Bij ons tweede hotel beseften we dat dit comfort hier standaard was. Wat een heerlijke verrassing na al die harde bedden (of waren het tafels?!) in Azië!
Een andere fijne verrassing was dat mensen hier weer Engels spraken. We konden alles vragen en werden zelfs begrepen, zonder Google Translate te gebruiken. Dit maakte gesprekken zoveel makkelijker en leuker. Misschien omdat we elkaar beter begrepen, leken mensen zelfs vriendelijker.
De variëteit aan eten was ook een welkome verandering. Rijst en pittige gerechten waren niet langer de standaard bij elke maaltijd. En zelfs guilty pleasures zoals pizza of frietjes waren er in overvloed :).
In Maleisië konden we een beetje uitslapen, omdat de zon pas om 07:00 uur opkomt. Maleisië gebruikt één tijdzone voor het hele land, zowel voor het schiereiland als voor Borneo. Dit betekent dat het een uur later is op het vasteland van Maleisië vergeleken met Vietnam, zelfs al ligt Vietnam verder oostelijk. Zoek de timezone kaart maar op; het is best grappig.
Als je aan Zuidoost-Azië denkt, komt de islam misschien niet meteen in je op, maar Maleisië is een islamitisch land. We keken ernaar uit om tot 07:00 uur uit te slapen, maar werden om 06:00 uur gewekt door de gebeden die vanuit de nabijgelegen moskee werden uitgezonden. Lesson learned: in een land waar geluidsisolatie in hotels bijna niet bestaat, kies je hotel zo ver mogelijk weg van een moskee als je wilt uitslapen.
Op Borneo namen we ongeveer de helft van de tijd lokale bussen of gingen we liften om de kosten laag te houden. Maar na afhankelijk te zijn geweest van het openbaar vervoer in het grootste deel van Laos, Cambodja en Vietnam, was het geweldig om weer een auto te kunnen huren in Maleisië. Dit gaf ons de vrijheid om in ons eigen tempo het land te verkennen. Over auto's gesproken, ons trouwe Toyota Forrest wacht nog steeds op zijn volgende eigenaar in Chili. Iemand geïnteresseerd? :)
Als je aan Borneo denkt, denken veel mensen aan de beelden van de natuurdocumentaires. Het is zo'n iconische bestemming. Toen we jong waren, stelden we ons voor dat het één groot Amazone-achtig gebied was met grote rivieren en overal regenwoud. Maar de werkelijkheid is anders. De provincie Sabah is erg toeristisch, waardoor reizen gemakkelijk is en accommodatie volop beschikbaar. Echter, enorme stukken land zijn bedekt met palmolieplantages voor export. Het is zo'n contrast om natuurgebieden te zien met duizenden soorten binnen een klein gebied, tegenover een monocultuur van palmolie die kilometerslang doorgaat.
De provincie Sarawak is minder bekend, wat het leuk maakte om te bezoeken. Hoewel we in enkele van de slechtste accommodaties verbleven (niet eens zeker of je het zo kunt noemen), genoten we van het zien van enkele coole endemische soorten. Over endemische soorten gesproken, op de plekken die we bezochten, zagen of hoorden we bijna alle mogelijke Borneose endemische vogelsoorten. Wat betreft zoogdieren, zagen we iconische wezens zoals Borneose orang-oetans, neusapen, Borneose dwergolifanten en nog veel meer coole dieren. Helaas misten we één van onze grote doelen: de Bornean Clouded Leopard. Om deze soort te proberen te zien, verbleven we vijf nachten in het Deramakot Forest Reserve. Met een gids en een auto inclusief chauffeur zochten we elke nacht zeven uur lang. Dit betekende starten om 19:00 uur en terugkomen om 02:00 uur. Ze maakten een bankje achterin een pick-up truck en samen met onze gids zochten we zeven uur lang. Rob gebruikte zijn hoofdlamp om eye-shine te zoeken en ik gebruikte de Lahoux Thermal. Hoewel het soms stil kon zijn, zagen we veel! Romy vond zelfs de zeldzame Sabah Grizzled Langur met de warmtebeeldcamera en Rob spotte de zeldzame Marbled Cat drie keer in vijf nachten. Maar helaas vonden we de Clouded Leopard niet. Na dit natuurgebied moesten we terug naar de hoofdstad van Sabah, Kota Kinabalu. Wanneer we wachten op een bus, proberen we vaak te liften terwijl we wachten en kijken we welke als eerste komt. Na 15 minuten stopte een local en nodigde ons uit om mee te rijden. Hij bracht ons helemaal naar ons hotel; een rit van vier uur. Wat vriendelijk!
Onze wereldreis loopt ten einde. Op 28 juli vliegen we terug naar Nederland en we kijken ernaar uit om na zo'n lange tijd vrienden en familie weer te zien. Op Borneo konden we al genieten van wat Nederlandse gezelligheid. Één van onze beste vrienden vertelde Rob dat hij in de buurt was, wat betekende dat hij voor werk op de Filipijnen was. Natuurlijk grapte Rob: "Leuk, dan zien we je binnenkort op Borneo om samen vogels te spotten." Binnen twee dagen waren de tickets geboekt. Twee weken later reed Rob midden in de nacht naar het vliegveld om Ruben op te halen voor een paar dagen vogels kijken. Samen zochten we 's nachts naar vogels in een afgesloten park, op de beroemde Mount Kinabalu, en Ruben ging zelfs mee op onze romantische trip naar het idyllische Mantanani-eiland. En alsof zijn gezelschap nog niet genoeg was, bracht hij ook echte Nederlandse stroopwafels mee! We hebben veel plezier gehad en genoten van zijn gezelschap. We hebben tijdens onze reizen andere mensen ontmoet die we kenden, maar dit bezoek was de enige echt geplande. Maar toch heel spontaan :)
Onze laatste maand is gevuld met het schiereiland Maleisië en de laatste vijf dagen in Singapore. Hoewel we veel in Zuidoost-Azië hebben gezien, zijn er nog steeds nieuwe vogels en zoogdieren om naar te zoeken. En wanneer er nog een kans is om iets te zien, grijpen we die. Het zien van zoogdieren zoals de Siamang (de grootste van de gibbons, door Rob grappend 'boomgorilla' genoemd) is een primaat die we nu nog kunnen zien. Tussen al het vogelen en zoeken naar zoogdieren door zijn we ook bezig met voorbereidingen voor thuis. Rob bereidt zich voor op de studie om biologiedocent te worden, en ik had zelfs mijn eerste sollicitatiegesprekken laat in de avond vanwege het tijdsverschil. Maar zelfs dan staan we de volgende ochtend vroeg op om die speciale vogel te vinden, omdat we er nu nog volop van genieten! We slapen wel als we weer thuis zijn.
Comentários