It's a Wild Life! - The Little Things

In onze blogs delen we verhalen over enkele van onze avonturen en ervaringen. We schrijven meestal één blog per maand, met ongeveer 3-4 verhalen, om je een glimp te geven van de dingen die we tegenkomen tijdens onze reis. Maar voor ons omvat reizen veel meer dan alleen de belangrijke momenten en grote dagelijkse activiteiten. Vaak zijn het de korte, onverwachte momenten die je dag kunnen maken of breken. Soms, wanneer we onze blog schrijven of praten met vrienden en familie aan de telefoon, vergeten we deze kleine momenten te vertellen. Hier zijn enkele recente gebeurtenissen:

1. Op 13 september verliep onze dag als volgt: 's ochtends vogels kijken in Peru, laat in de ochtend de grens oversteken naar Brazilië, 150 km rijden, en ten slotte 's middags de grens oversteken naar Bolivia. Dit leidde tot een nogal unieke introductie aan de Boliviaanse grens, waar wij uitlegden dat we Nederlandsers zijn, die met een Chileense auto van Peru naar Bolivia, via Brazilie reisden. De Boliviaanse grensbeambten leken een beetje in de war - en eerlijk gezegd zijn we niet helemaal zeker of ze het nu volledig begrijpen.

2. We bevonden ons onverwacht midden in een religieuze processie voor Santa Rosa de Lima die plaatsvond direct op de weg. Omdat de weg verderop in de bergen vanwege onderhoud bijna zou sluiten, konden we ons geen wachttijd voor de biertjes na de preek veroorloven.

3. We bereikten een belangrijke mijlpaal tijdens deze reis in Zuid-Amerika: we observeerden onze 2500e vogelsoort!

4. Een zwerfhond begon plotseling de auto voor ons te achtervolgen. Rob kon niet op tijd uitwijken en de hond belandde onder onze achterbanden.

5. Tijdens een rondje spotlighten ’s avonds in de Amazone werden we beschoten door een inheems persoon met pijl en boog.

6. Net voordat Romy een lepel bonen naar haar mond bracht, merkte ze grote larven tussen de bonen op. Rob was echt verbaasd dat ze die extra, roze macaroni niet had opgemerkt tijdens het koken.

7. Vanwege tijdsdruk besloten we een stopbord te negeren en onze weg te banen door een wegversperring/wegwerkzaamheden.

8. Romy dacht dat ze een betere route wist dan gewoon Rob volgen terwijl ze door een bergmoeras liep op een hoogte van 3500 meter. Zoals bleek, was haar keuze minder dan ideaal en belandde ze kniediep in modderige grond. Haar enige optie was om haar laarzen, sokken en broek schoon te maken door ze in ijskoud water te wassen. Ironisch genoeg hadden we net voor dit incident besproken hoe gelukkig we waren dat onze laarzen nog niet nat waren geworden aan de binnenkant, vanwege de geïsoleerde voering.

9. Rob heeft een artikel/verslag geschreven over onze waarneming van een zeldzame vogelsoort in Bolivia dat binnenkort wordt gepubliceerd in Cotinga Magazine.

10. Rob heeft ook een ander artikel geschreven over een verkennende reis die we maakten naar een vallei in Peru, dat binnenkort wordt gepubliceerd in Neotropical Birding Magazine.

11. We zijn meer dan 50+ uur opgehouden door een wegblokkade. Dat is de manier waarop de locals hier in Bolivia ‘onderhandelen’. Toen we probeerden met een local door het bos te gaan met onze auto hebben we onze uitlaat gebroken op een grote tak.

12. Terwijl we bijna naar bed gingen na een lange en vermoeiende dag, merkte Rob eye-shine op door het gaas van ons huisje. Nadat we ons snel weer hadden aangekleed, bleek het een slang te zijn die een vogel ving, recht voor onze ogen!

13. We staken een bergpas over op een hoogte van meer dan 4700 meter.

14. We genoten van lokale thermale baden, slechts 1€ per persoon. Hoewel het niet helemaal een Westers kuuroord was, was het beter dan niets als je geen douche voorhanden hebt.

15. We kampeerden vier nachten in een lodge die normaal gesproken 300USD per nacht kost.

16. De grond naast de kano was niet zo stabiel als Rob had aangenomen, met als gevolg dat hij tot aan zijn heupen in het water belandde. Gelukkig bleef de camera ongedeerd, maar zijn telefoon raakte volledig doorweekt.

17. Tijdens die ongeplande duik scheurde Rob opnieuw zijn broek, die nu meer stiksels en lapjes heeft dan oorspronkelijke materiaal.

18. Rob ontstak dynamiet in een mijn in Potosí in Bolivia (de explosie werd nog extra versterkt met een mengsel van kunstmest doordrenkt met benzine voor een nog krachtigere knal).

19. Herinner je je nog hoe we tijdelijk onze voorste kentekenplaat kwijtraakten in Oost-Argentinië, begin 2022? In de tussenliggende periode tussen verlies en terugvinden hebben we een nieuwe aangevraagd in Chili. Nu, 1.5 jaar later, is deze eindelijk klaar om opgehaald te worden.

20. Toen we een lekke band kregen in Cuzco, nam Romy de band mee in een taxi naar de garage om deze te laten repareren.

21. Naast onze beproefde tactiek om plotseling geen Spaans meer te spreken wanneer we worden aangehouden door de politie, hebben we nu een nieuwe truc: niet stoppen en vriendelijk zwaaien wanneer ze ons een stopteken geven (of zwaaiden ze eigenlijk ook vriendelijk naar ons?)

22. Tijdens ons bezoek aan Cuenca, Ecuador, hadden zagen we authentieke gekrompen menselijke hoofden (tentoongesteld in een museum).

23. De vleesafdelingen in Zuid-Amerikaanse supermarkten blijven ons verbazen. Vaak omvatten ze een subsectie die bekend staat als 'ingewanden', met voorverpakte opties zoals tong, nieren en lever.

24. Tijdens onze reis kwamen kortste plaatsnaam tegen die wij ooit hadden gezien: 'La T.' Het bestond, niet verrassend, uit niets meer dan een T-kruispunt en enkele huizen.

Op dit moment bevinden we ons in Bolivia, en het voelt surrealistisch aan. Onze aankomende plannen zijn als volgt: we rijden naar het noorden van Chili, gevolgd door het noordwesten van Argentinië. Vanuit Córdoba (Argentinië) zullen we onze eerste vlucht nemen sinds onze aankomst in Chili in oktober 2021, naar Ushuaia in het zuidelijke deel van Argentinië. Van daaruit zullen we beginnen aan een droomreis naar Antarctica, Zuid-Georgië en de Falklandeilanden. Na dit ongelooflijke avontuur zullen we onze auto van Argentinië naar Santiago in Chili rijden, waarmee we ons Zuid-Amerikaanse avontuur afronden. We gaan de auto verkopen en voor een week naar Nederland rond de jaarwisseling. Hoewel er nog ongeveer drie maanden tot onze vlucht zijn, voelt het echt dat onze reis ten einde loopt. We begrijpen dat drie maanden misschien als een lange periode kunnen klinken, vergelijkbaar met minstens 3-4 normale vakanties voor de meeste mensen. Maar voor ons, na bijna twee jaar reizen door Zuid-Amerika, voelt het als een relatief korte tijd. Momenteel zijn we onze voorraad voedsel aan het opruimen (lees: opeten), geven we onze tent een grondige schoonmaak en bereiden we de advertentie voor de verkoop van de auto voor. Hoe dichter we bij het einde van onze reis komen, hoe vreemder het voelt. Gelukkig hebben we nog tal van kleine avonturen die we tegemoet kunnen zien in de komende maanden.