Je hebt het je vast afgevraagd sinds onze laatste blog: hebben we de Darwin's Fox of Kodkod nog gezien? Het simpele antwoord is nee, helaas niet. Maar we hebben in ieder geval alles gegeven! Na wat dolfijnen spotten zijn we om 02.00 's nachts aan boord gegaan van de boot om naar Chaitén te varen. Omdat we deze boot speciaal hadden geboekt om één vogelsoort te zien, zette Rob toch zijn wekker om 05.30 uur om bij zonsondergang op het dek te zijn. Niet veel te zien, behalve prachtige landschappen. De volgende dagen reden we naar het zuiden en reden we langs prachtige landschappen en vroegen we ons af hoe het zou zijn om op een afgelegen plek als deze te wonen, elke keer dat we een solitair boerderijtje passeerden vele kilometers verwijderd van het eerste dorp. Waar veel huizen geen auto's voor de deur hadden, alleen paarden. Op een ochtend hebben we ontbeten in een van deze huizen. Een vriendelijke oude man, blij om weer toeristen langs te zien komen, en maar 3€ per persoon vroeg voor onbeperkt koffie/thee en versgebakken brood met zelfgemaakte jam. Er kwamen ook wat Chilenen ontbijten en daar zaten we in een huisje. In een ‘eetkamer’ die nauwelijks groot genoeg zou zijn als entreehal voor ‘westerse standaardhuizen’, ontbijten we met vier andere mensen die we nauwelijks konden verstaan. Dat is de cultuur waar we van houden, meer dan welk museum dan ook :)
We maakten een omweg naar een plek dicht bij de grens van Argentinië omdat we een Wolffssohn's Viscacha wilden spotten, een dier dat lijkt op het nageslacht van een groot konijn en een pluizige eekhoorn. Pre-Covid zouden we hier de grens zijn overgestoken en naar het zuiden zijn gereden, maar de grenzen waren nog steeds gesloten. Het spotten van dit bijzondere dier aan de Chileense kant zou ons straks een retourtje van minstens 2x5 uur rijden besparen in Argentinië. Gelukkig zagen we een dier ver weg op de rotsen na een avond en ochtend zoeken.
De volgende stop was Patagonia NP waar overal Guanacos waren! Zo gaaf om dit dier te zien (waar Lama's de gedomesticeerde versie van zijn) en om er zoveel te zien was nog verbazingwekkender! In het park hebben we een trail van 21 km gelopen, 1250+ meter omhoog en natuurlijk net zo veel naar beneden^^ We ontdekten deze dag dat we net zo veel van kortere wandelingen houden.. ;)
Als je in Chili naar het zuiden rijdt, moet je een grens oversteken of een veerboot nemen, want er is gewoon geen andere weg door deze zuidelijke fjorden. Omdat we de grens niet over konden, hebben we de boot genomen, en daar hebben we geen moment spijt van gehad! We parkeerden onze auto op het open dek en ze gaven ons een vlakke plek zodat we ook in onze auto konden slapen. De reis van Yungay naar Puerto Natales duurde ongeveer 50 uur en bracht ons langs enkele ongelooflijke fjorden en het dorp Puerto Eden (over een geïsoleerde plek om te wonen gesproken.. zoek het op op google!). We hebben genoten van een warme douche op de boot, een paar nachten niet hoeven koken en eindelijk weer eens praten met andere toeristen, voor min of meer de eerste keer op reis sinds Santiago.
Toen we in Puerto Natales aankwamen, sloegen we brandstof voor Forrest en brandstof voor onszelf in en reden we rechtstreeks naar het wereldberoemde Nationale Park Torres del Paine. Dit is weer zo'n plek waar we lang naar hebben uitgekeken, want dit was de plek om Poema's te zien (naast prachtige landschappen)!! Toen we de eerste nacht reden, was het erg (en ik bedoel HEEL erg) winderig! Om 04.30 uur besloten we uit te slapen omdat de wind nog steeds sterk was. Ja, wij slapen ook uit, deze dag zelfs tot 06.30 uur ;). We verkenden het park en liepen een pad van 6,5 km met (weer) heel erg harde wind. We hadden allebei moeite om tegen de wind in te lopen. Terwijl we bij het uitkijkpunt zaten, werden we allebei plotseling tegen de grond geblazen door een windstoot! We spraken zelfs een man die ongeveer 25 meter moest kruipen om langs een stuk te komen waar de wind hem meerdere keren tegen de grond blies! Dit zijn de wandelingen waar we van houden! Zo leuk, en nogmaals, geweldige uitzichten!
De volgende dagen stonden volledig in het teken van Poema's, en dat betekende dat we rond 04.45 uur moesten opstaan om voor zonsopgang te gaan rijden en vooral voordat de eerste toeristen vanaf 08.00 uur het park zouden bestormen. Na enkele kilometers rijden zei Romy: “Ik zie iets! Vossen?!!!”. "Poema's, het zijn Poema's!!!" was het antwoord van Rob. Een moeder met twee oudere jongen zat ongeveer 20 meter van de weg bij een dode Guanaco. Ze leken nogal schichtig en begonnen de andere kant op te lopen. We probeerden ze een tijdje te volgen, maar raakten ze toen kwijt. Net toen we deze drie poema's wilden opgeven en de auto omdraaiden, zag Romy nog een andere Puma. Aangezien deze in één richting op de heuvel liep, rende Rob snel naar een plek die in de lijn daarvan lag en ging achter een struik liggen. Het duurde niet lang voordat de poema die plek binnen ongeveer 30 meter passeerde en een tijdje ging zitten. Ze probeerde zelfs op twee Guanaco's te jagen, maar de Guanaco's merkten de Puma helaas te vroeg op (ja, wij duimen voor de Puma😉). Die avond was het weer Romy die de 5e Puma spotte bij een kill en niet veel later vond Romy de moeder met de 2 jongen terug op een van de heuvels. Rob werd betrapt toen hij dichterbij probeerde te komen (het is verboden om van de weg af te komen) maar deze dieren en foto's waren het allemaal waard! De volgende dag was Rob degene die eerst 2 en later nog een 1 Puma spotte. De laatste ochtend had Romy weer Puma-spotten-geluk en ze vond twee andere solitaire Poema's, waarvan er één heel dichtbij onze auto passeerde! Alsof dat nog niet genoeg was liep er een Stinkdier over de weg en zagen we veel vossen tijdens het zoeken naar de poema's.
De tijd tussen het zoeken naar Poema's werd gevuld met koffie drinken terwijl we naar de bergen en prachtige meren keken. We hadden zelfs een zeldzaam moment zonder wind waardoor er een mooie weerspiegeling in het water zichtbaar was (wanneer een gids van een reisgroep foto's begint te maken, weet je dat het zeldzaam is). We zagen ook geweldige ijsbergen in een gletsjermeer. In één woord: waanzinnig geweldig! (je kunt dit park niet in één woord uitdrukken.. ;))
Vlak voor het schrijven van deze blog spotte Romy tijdens het autorijden nog een veelgevraagd dier: een Large Hairy Armadillo! En zo onvoorspelbaar kan de natuur zijn en dan zie je hoe het laatste deel van de vorige blog zo waar is! ;)
