It's a Wild Life! - Primates and Piranhas

Het zoeken naar dieren in het wild is bijna altijd spannend op een goede manier. We kijken er altijd erg naar uit om bepaalde soorten te vinden en zijn een beetje nerveus vanwege de mogelijkheid om ze te missen. Elke keer beginnen we onze zoektocht met goede moed dat de vogel of het dier ons gewoon op de parkeerplaats staat op te wachten. Maar als de tijd verstrijkt en we al lang zoeken, worden we steeds zenuwachtiger als we die gekke aap nog steeds niet vinden. Gelukkig hadden we de afgelopen maand meer geluk met het vinden van apen dan de eerste maand in Brazilië.

Mensen die ons kennen, weten dat we geen stadsmensen zijn. Maar voor de Bruine Brulaap gingen we naar São Paulo. Door de uitbraak van gele koorts in 2016-2018 zijn veel populaties van apensoorten met soms zelfs 90% afgenomen :(. Daardoor is het nog moeilijker om bepaalde soorten te vinden. Dit is ook het geval voor de Brown Howler. De beste kans om ze te zien is in de Botanische Tuin in het midden van São Paulo. Het was een warme dag en de Botanische Tuin ging pas om 9.00 uur open. Niet de beste tijd om naar primaten te zoeken, maar we waren vastbesloten ze te vinden. We vroegen tuinmannen en lokale wandelende ouderen of ze de Brown Howlers hadden gezien of dat ze wisten waar we ze het beste konden zoeken. Ze zeiden dat de Howlers eerder in de ochtend actiever zijn, maar we konden niet eerder naar binnen. Dus liepen we rond op de beste plekken om ze te zoeken en luisterden naar geluiden in de bomen. Na een uur werden we al een beetje zenuwachtig, want als we ze niet snel konden vinden, moesten we misschien nog een nachtje in de stad blijven. Maar toen hoorden we gelukkig iets. Een boom bewoog en daar was hij: een Brown Howler!

Een andere coole apensoort die we zagen was de Golden Lion Tamarin. De schattige Golden Lion Tamarins worden echt bedreigd, omdat mensen denken dat ze te schattig zijn om als huisdier te houden. Ook habitatvernietiging/ontbossing, evenals de gele koorts is deze soort ooit bijna uitgestorven! (slechts ongeveer 200 waren over). Omdat we niet wisten hoe lang het zou duren om de Tamarins te vinden, waren we bereid de hele middag te zoeken. Toen we de eerste 100 meter op de weg reden met onze ramen naar beneden, riepen de Tamarins ons al. Hun roepjes zijn echt luide fluittonen en erg leuk om te horen. We hebben er een hele tijd van kunnen genieten, want ze waren erg nieuwsgierig. Zelfs de GoPro werd meerdere keren door hen aangeraakt.

De noordelijke Muriqui was een andere bijzondere primaat. Je herinnert je misschien dat we 4 dagen (25+ uur) hebben gezocht naar de zuidelijke Muriqui, die we maar ongeveer 2 minuten hebben gezien. Toen we aankwamen in het privépark waar we zouden zoeken naar de Noordelijke Muriqui, waren er Brown Howlers recht boven de parkeerplaats! Uitzonderlijk omdat het normaalgesproken nooit gebeurt volgens de echt vriendelijke persoon die de zaak runt. Na wat koffie en cake en uitgebreid kijken naar de Howlers, besloten we ons geluk te beproeven voor de Muriquis. We liepen nog geen 100 meter toen we het paardachtige gehinnik hoorden: Northern Muriquis!!! Dat is wildlife... soms kan het zo simpel zijn!:D

In deze maand zagen we ook deze soorten: Masked Titi/Atlantic Titi, Geoffroy's Marmoset/White-headed Marmoset, Buffy-headed Marmoset en veel Black Capuchins.

Hoewel we geen stadsmensen zijn, vonden we dat we het standbeeld van Christus de Verlosser in Rio de Janeiro niet konden missen. Dus we hebben een hele dag de tijd genomen om wat sightseeing te doen. In de ochtend namen we een taxi naar het standbeeld en gingen met het toeristentreintje de heuvel op. We wilden één van de eerste mensen aan de top zijn. Dus toen een andere vriendelijke toerist ons naar een paar Black Capuchins stuurde, bedankten we en gingen we snel verder de heuvel op. Hij moet gedacht hebben dat we dat soort stadsmensen waren die de natuur haten, aangezien we de apen nauwelijks een tweede blik wierpen. Oeps! Boven aan de heuvel hebben we genoten van het uitzicht en wat selfies gemaakt met standbeeld Jezus :)

In de middag hadden we een excursie gepland om naar één van de vele Braziliaanse krottenwijken (favela's) te gaan om een ​​beetje meer te begrijpen hoe het leven zou kunnen zijn als je in armoede leeft. Op het ontmoetingspunt dachten we onze excursieleider te hebben ontmoet. Dus voegden we ons bij de groep in de minivan en gingen helemaal naar het centrum van de grootste favela. We klommen naar een uitkijkpunt om de favela van bovenaf te zien. Opeens zei de excursieleider dat we niet in de juiste groep zaten en dat we moesten wachten op de andere reisleider. Dus daar stonden we dan, alleen midden in een favela... Onze reisleider belde via WhatsApp en was boos op ons, omdat we met het verkeerde reisgezelschap waren mee gegaan... Nou, het is niet zo dat we graag alleen gelaten worden in een favela..., maar gelukkig konden we bij de andere gids komen. In de favela was een hoofdstraat waar mensen hun afval op verschillende enorme hopen gooiden. De gids vertelde ons dat het afval elke dag wordt opgehaald. We waren onder de indruk van de hoeveelheid ervan. Ook was er geen riolering. We passeerden verschillende beekjes met doorgespoeld toiletwater dat rechtstreeks naar de oceaan liep (tegenover de meest luxueuze buurt… dus voor het geval je je afvraagt ​​waarom dat strand altijd helemaal leeg is). Je kunt je de stank vast voorstellen en hoe vies we ons voelden na die middag. In de hoofdstraat waren ook strategische plekken met ‘waarnemers’. Ze maakten deel uit van het drugskartel om een ​​oogje in het zeil te houden. Op deze punten konden we geen foto's maken om niet in de problemen te komen. Hoewel het misschien een gevaarlijke plek lijkt om rond te lopen, vertelde de gids ons dat het drugskartel verschillende regels had opgesteld met gevolgen. Diefstal zou bijvoorbeeld leiden tot het afsnijden van de hand en de tweede keer een kogel in het hoofd. Moord of verkrachting zou meteen tot hetzelfde gevolg leiden. Dus dat willen de inwoners niet riskeren. Zelfs flirten met vrouwen is not done, want die vrouw zou bijvoorbeeld de echtgenote van de accountant van de drugsbaron kunnen zijn.

Daarnaast hebben de mensen die daar wonen ook een normale baan buiten de favela, maar kunnen het zich niet veroorloven om de krottenwijk te verlaten. De favela is een goedkope optie om te wonen, omdat ze daar geen belasting hoeven te betalen voor hun huizen, elektriciteit illegaal wordt afgetapt en water wordt gesubsidieerd door de overheid. Een ander interessant ding is dat ze geen adres hebben. Post wordt afgeleverd in één brievenbus in de hoofdstraat, waar lopers het tegen een vergoeding bij de persoon zouden bezorgen. Je kan je voorstellen dat het een interessante middag was.

In de steden hebben we verschillende hotels geboekt met privé beveiligde parkeerplaatsen. Maar ook op andere plaatsen boeken we wel eens een hotel, omdat er in Brazilië minder kampeerfaciliteiten zijn en soms voelt het gewoon niet als een veilige sfeer op een bepaalde plek. Als we een hotel boeken, is het ontbijt altijd inclusief, want in Brazilië weten ze een heel goed ontbijtbuffet te maken. Er zijn meerdere verschillende soorten zelfgemaakte cakes beschikbaar en veel fruit zoals mango, ananas en onze favoriet; papaja! Bij het buffet zijn we als een stel piranha's; als we klaar zijn met het buffet is er niets meer over.

In deze periode hebben we ook wat tijd genomen om te ontspannen naast Hummingbird feeders. Die kleine energieke kleurrijke vogels zijn niet te stoppen als er suikerwater in de buurt is. Maar deze feeders geven ook veel goede fotomomenten. Ik zou zeggen dat de volgende diavoorstelling mijn punt bewijst dat ‘Rob was killing it!’