It's a Wild Life! - About Last Night

Ik schrijf dit op onze laatste avond op Chiloé, een eiland in het zuidwesten van Chili, in het noordelijke deel van wat wordt beschouwd als Patagonië. Nou ja, onze laatste avond... De veerpont van Castro (Chiloé) naar Chaitén (op het vasteland, op weg naar het zuiden) zou 13 december om 16.00 uur vertrekken. Dit zou ons 5 uur daglicht geven op open zee om te zoeken naar dolfijnen en zeevogels die vanaf het vasteland moeilijk of zelfs helemaal niet waar te nemen zijn. Helaas hebben ze een nieuwe vertrektijd bekendgemaakt, en we vertrekken 's nachts om 02.00 uur! Ach, we hebben al zoveel korte nachten gehad op Chiloé, eentje extra kan geen kwaad.

Chiloé is een eiland dat nog veel van zijn oorspronkelijke bossen heeft, ruige kustlijnen en ongerepte rivieren. De kustlijnen hebben zoogdiersoorten zoals Zeeotters, en ook Blauwe Vinvissen migreren langs deze kusten van december tot en met maart. Zuidelijke Rivierotters, een van de zeldzaamste otters ter wereld, wordt hier regelmatig in bepaalde rivieren gezien. Bovendien kunnen enkele van de schattigste zoogdieren in het bos worden gespot. Denk aan Southern Pudu, het kleinste hertje; Kodkod, een zeldzame kattensoort en Darwin's Fox, die de schattigste vos ter wereld is! Je kunt je voorstellen dat dit één van die plekken is waar we lang naar hebben uitgekeken en dat we konden niet wachten om het eiland te verkennen en deze zoogdieren te zien. Deze zoogdieren wilden ons alleen niet zien. Door een bepaald type algen is de populatie Zeeotters de laatste jaren enorm afgenomen. De Blauwe Vinvissen waren nog niet gezien en moesten nog vanuit het noorden komen. De Zuidelijke Rivierotters was na 7 uur op het water en nog meer vanaf de oevers nergens te bekennen. We brachten veel tijd door op paden in de bossen, liepen meer dan 50 km en brachten ongeveer 8 nachten en 2 ochtenden (ongeveer 20 uur!) door met het zoeken naar Darwin's Fox en Kodkod met behulp van zaklampen, maar zagen er geen! Southern Pudu was wél super makkelijk te zien, en we hebben meer dan 50 keer dit schattige kleine hertje gezien. Ook zagen we een Monito del Monte, een klein boombewonend buideldier, het meest verwant aan de buideldieren op Australië! Dus een vreemde eend in de bijt hier in Zuid-Amerika.

Nu is het onze laatste avond op Chiloé en Romy bereidt het avondeten voor terwijl ik deze blog schrijf. Over een paar uur lopen we weer een trail en daarna spotlighten we ongeveer 2 uur van 22.000-00.00. Als er niet te veel regen en wind is staan we om 04.00 uur weer op en proberen we het nog een uurtje (zoals vanmorgen). Als we geen Darwin's Fox of Kodkod zien, hebben we het tenminste geprobeerd. En dat is de natuur... onvoorspelbaar. En ik denk dat dat het tegelijkertijd frustrerend en leuk maakt. Want als we een vos spotten, zelfs als hij 2 seconden de weg oversteekt, zal dat al die uren zoeken goedmaken. Er zullen de komende 2 jaar tijdens onze wereldreis nog veel meer soorten zijn die we hopen te zien, maar niet te zien krijgen. Andersom zullen we veel zien wat we niet verwacht hadden. En daarom is het een Wild Life!