Nadat we onze cursus Spaans in Buenos Aires hadden afgerond, gingen we naar onze nieuwe vrienden voor een erg lekkere parrilla (BBQ Argentijnse stijl). We hebben met hun hulp ook nog wat dingen aan de auto kunnen repareren. Daarna vertrokken we uit Buenos Aires en hadden we nog 1,5 maand op ons Argentijnse visum, en dat alleen voor het noordoosten van het land! De eerste plaats die we bezochten was niet al te veilig en we werden gewaarschuwd door de lokale bevolking om daar niet met onze camera-uitrusting te lopen. Daarom wilden we die nacht ook veilig slapen op een camping, maar daar reageerde niemand toen we daar toeterden en riepen. Daarom besloten we om in onze auto te slapen in plaats van in de tent bovenop de auto. Raad eens: slecht idee! Slapen in je auto terwijl het buiten 30-35 graden Celsius is, is als slapen in een sauna. Het openen van de ramen, zelfs voor een seconde, zou minstens 10 muggen uitnodigen, die elk minstens 5 vrienden meebrachten naar het feestje in onze auto. Dus brachten we een heel zweterige warme nacht door in onze auto met de ramen dicht en waren we blij om 's ochtends weer op te staan.
Hierna wilden we alleen nog maar slapen in de daktent bovenop onze auto. De eerste nacht een beetje aarzelend langs een willekeurige weg met passerende auto's en Argentijnse cowboys op paarden, maar de nachten daarna waren alleen maar beter en minder spannend. Ook vonden we steeds meer officiële campings, soms zelfs met een zwembad. Dat is fijn, want de dagtemperaturen lopen soms op tot 35-40 graden Celsius.
We brachten vier nachten door in Nationaal Park El Palmar, met als hoofddoel het zoeken naar een bijzonder katje: Geoffroy's Cat. De meeste natuurliefhebbers die hier 3 of meer nachten doorbrengen, zien de kat minstens een paar keer. Het is alleen verboden om in het park te spotlighten (de velden/het bos etc afzoeken met zaklantaarns tijdens het lopen of rijden). Bovendien sloten ze de zijwegen af door een bord in het midden van de ingang te plaatsen. Vooral die zijwegen zijn het beste voor deze kat! Elke avond en ochtend gingen we zoeken, spotlighten en toch die zijwegen rijden en wachten op goede plekken. We waren behoorlijk nerveus, en ik weet niet of we nerveuzer waren om de kat of een parkwachter te zien😊. Op onze 4e en laatste nacht werden we gepakt door een bewaker en moesten we naar de camping. Zonder de mooie kattensoort… Maar met een goed verhaal^^
Omdat ze aardig wat regen voorspelden zijn we met enige haast richting NP Iberá gereden. De onverharde wegen van en naar dit park zijn goed als ze droog zijn, maar zijn als slush puppy als het regent. Dan is het verboden om daar te rijden, ook niet met een 4x4 (en onze auto is een 2x4). Rijden met regen zou diepe sporen maken, en als deze eenmaal opgedroogd zijn kan de weg ook niet meer droog gereden worden. We waren blij om aan te komen, maar ontdekten dat het grootste deel van het park was afgebrand vanwege branden na de langdurige droogte. Dit maakte de twee dagen van constante zware regenval veel beter te doorstaan; de natuur had het nodig. Omdat het nog steeds zéér warm was, waren we blij een kleine supermarkt te vinden die ook ijs verkocht. Drie smaken, in totaal 0,5 kg voor 2 €. Overbodig om te zeggen dat we de dag doorbrachten door veel ijs te eten, en zelfs de eigenaar moest lachen toen we voor de derde keer die dag aankwamen.
Omdat NP Iberá veel zeer zeldzame soorten vogels heeft, hebben we een gids ingehuurd om er één van te vinden. We zochten al een lange tijd naar deze vogel op verschillende plaatsen in Argentinië: de Yellow Cardinal. Deze mooie vogel is zeldzaam vanwege de handel; mensen houden de vogels omdat ze er mooi uitzien en ook nog eens mooi zingen. We hadden de weken daarvoor er geen zelf in het wild kunnen vinden, maar vogels kijken is soms gewoon de juiste plek weten. Met de gids nog steeds op zijn telefoon liepen we naar een open Espinal Forest naast een boerderij, en deze prachtige vogels liepen opeens recht voor onze voeten op de grond!
De gids hielp ons ook om de volgende plaats te regelen, omdat dit een reservaat is dat normaal gesproken gesloten is voor bezoekers. Een zeldzame en bijzondere soort nachtzwaluw komt veel voor in dit reservaat. 'S Nachts mochten we over de normaal afgesloten wegen lopen, maar vonden alleen een vrouwtje van de soort. Na 2 uur zoeken reden de twee onderzoekers naar ons toe en vertelden ons in het Spaans om in de auto te stappen. Een uurtje rijden met hen in het reservaat gaf veel leuke informatie over hun onderzoek, de soort en het beste van alles: twee mannetjes Sickle-winged Nightjars! Zelfs na de zoektocht accepteerden ze met veel moeite een donatie voor hun onderzoek. Dit laat zien hoe vriendelijk Argentijnen kunnen zijn; ze willen echt helpen wanneer ze kunnen!
Omdat we eindelijk eens op een camping in een klein stadje waren, hadden we 4G-internet op Rob's (mijn) verjaardag. Ik werd wakker en ontdekte dat ik heel veel lieve videoboodschappen had gekregen van veel familie en vrienden. Ik maakte Romy enthousiast wakker om haar te laten zien wat een toeval het was dat iedereen hetzelfde idee had. Romy had taart en koffie en daarna gingen we op weg naar het uiterste noordoosten van Argentinië. Tijdens mijn verjaardag bleven de videoboodschappen binnenkomen. Pas later die dag vertelde Romy me dat zij dit als verrassing had gecoördineerd. Té lief, maar het laat duidelijk zien dat ik oud aan het worden ben: de jonge ik was hier zelf achter gekomen^^
In Puerto Iguazú zijn we mooie kolibries gaan bekijken en daarna zijn we uit eten gegaan (sushi!). De kaarsjes die ze daar voor mij hebben neergezet kwamen goed van pas tijdens de stroomstoring en ook daar hadden ze een speciaal toetje voor mij. Een geweldige verjaardag! Bedankt allemaal voor de lieve berichtjes en filmpjes!
Waar in andere landen de benzineprijzen omhoog schieten, hadden wij problemen om überhaupt aan brandstof te komen. De twee grootste benzinestations hadden alle drie de dagen dat we het probeerden geen benzine meer. Dus probeerden we twee kleine benzinestations in de stad. We gingen naar de achterkant van de rij (40+ auto's), maar na een tijdje bleek dat we eigenlijk de rij hadden afgesneden en dat alle geparkeerde auto's achter ons ook op brandstof stonden te wachten. Omdat we door de chaos niet meer uit de rij konden, speelden we de ‘no hablo español’-kaart naar alle mensen die op ons raam klopten om ons te vertellen dat het einde van de rij ergens anders was. Uiteindelijk bij de pomp aangekomen bleken er twee aparte rijen te zijn voor Argentijnen en buitenlanders, en wij stonden in de verkeerde. De buitenlanders (voornamelijk Brazilianen en Paraguayanen) komen hier omdat brandstof in Argentinië de helft van de prijs kost ten opzichte van hun land. Na veel ongemakkelijke blikken moesten we onze auto aan de andere kant van dezelfde pomp achteruit vooraan in de rij zetten om onze tank te vullen met (max) 40L van het duurste type brandstof speciaal voor buitenlanders... We hebben een 80L-tank, dus Romy ging daarna in de rij staan bij een ander tankstation. Deze keer zat ze op de goede rij, die voor buitenlanders. Na ruim een uur vertelde iemand haar dat ze na 18.00 uur geen benzine meer aan buitenlanders geven. Omdat we al 4 dagen probeerden om onze tank te vullen verzon Romy een smoes dat ze echt benzine nodig had om naar het vliegveld te komen. Het lukte haar om een jerrycan met 15L te vullen aan de Argentijnse kant van de pomp (die wel na 18.00 uur werkte). Weer veel ongemakkelijke blikken toen ze uit de baan manoeuvreerde waar nog veel buitenlanders tevergeefs stonden te wachten... Het duurde even, maar we kunnen in ieder geval weer naar de afgelegen delen van de regio rijden.
Op 7 maart bezochten we de beroemde Iguazu Watervallen aan de Argentijnse kant. Het was geweldig om deze plek weer te zien, nadat ik deze 7 jaar eerder in 2015 bezocht had met een vriend uit Paraguay. Na deze geweldige plek hebben we vooral ontspannen in een hotel in Puerto Iguazu, wat reisverslagen afgemaakt en foto's bewerkt. Na Puerto Iguazú zijn we van plan om nog ongeveer 1-2 weken in deze regio met veel regenwoud door te brengen. Daarna steken we hopelijk de grens over naar Brazilië, om de komende 3 maanden van onze wereldreis in het Atlantisch regenwoud door te brengen!
Kommentare