It's a Wild Life! – Christmas And Bird Lodges

Toen we in Ecuador aankwamen, voelde het alsof we de escape room "Peru" voltooid hadden. In onze laatste week merkten we de manifestatie van de politieke onrust in het land. De wegen waren geblokkeerd met stenen, bomen brandden. We namen lange en verraderlijke omwegen of moesten wachten tot de politie de weg weer vrijgaf. Ons plan was al om de grens over te gaan, maar nu wilden we zo snel mogelijk het land uit. Op onze laatste vogellocatie bood een lief oud stel ons zelfs een slaapplek aan als de grens gesloten was. Gelukkig was dat niet nodig. De grens was officieel gesloten, maar de Aduana liet ons vertrekken naar Ecuador. We waren behoorlijk opgelucht.

Onze eerste locatie in Ecuador was de plek voor de Jocotoco Antpitta. De Ecuadoriaanse vogelbeschermingsorganisatie begon hun geweldige werk met deze vogel in 1998. Ze vonden de Jocotoco Antpitta en besloten het land te kopen om deze soort te beschermen. Dit was het begin van hun oprichting en ze kopen nog steeds land om bedreigde diersoorten te beschermen. Er was geen betere plek om onze tijd in Ecuador mee te beginnen. In het reservaat voeren ze de Antpittas dagelijks vroeg in de ochtend (tussen 6-8 uur). De vogels leerden rond die tijd gratis wormen te krijgen. Ze wachten rond of ze komen als de boswachter fluit en ze bij hun naam roept. Het was echt grappig om de boswachter luid te horen roepen 'PANCHITO, venga venga venga!' De foto's spreken voor zich; we hadden een geweldige ervaring om deze vogels te zien.

Met kerst hadden we niet iets speciaals gepland, maar besloten om naar onze volgende vogellocatie te gaan. We waren in de zuidoostelijke laaglanden van Ecuador. In de laaglanden zijn de nachten warmer en zijn er meer muggen. Daarom slapen we graag in onze tent, maar dan willen we ook een veiligere slaapplaats in plaats van naast de weg. We besloten een vogelaarslodge te vragen of we op hun land mochten kamperen. Ze waren meer dan blij om ons te ontvangen. We konden gebruik maken van de buitenkeuken en een badkamer. De buitenkeuken was erg leuk. Eindelijk, na Bolivia en Peru zonder pannenkoeken, hadden we zin in echte Hollandse pannenkoeken. Dus bracht Romy uren door met bakken in de hete middag om ons een grote stapel te bezorgen :) Op kerstavond nodigden de vriendelijke eigenaren ons en een andere gast uit Spanje, Jesús (wat een toeval op Kerstmis;)), uit voor het avondeten. Ze maakten een heel smakelijk diner klaar en deelden grappige verhalen. Na het eten zijn we samen op zoek gegaan naar enkele uilensoorten en uiteindelijk hebben we de Band- bellied Owl gezien.

We vonden het geweldig om een uitbarsting van een vulkaan in Chili te zien en we hoopten het ergens anders nog eens te zien. In Ecuador was de Sangay-vulkaan onze beste kans. Het is een zeer actieve vulkaan, maar je moet geluk hebben dat de lucht helder is om het te kunnen zien. 's Avonds was het bewolkt en hoorden we alleen wat geluid. Dus besloten we om 02:00 uur 's ochtends een alarm te zetten om het nog eens te controleren. Wat een geweldige beslissing! De lucht was volledig vrij van wolken en vol met sterren (wat maar twee keer per maand gebeurt!) en de vulkaan barstte heel vaak uit.

Vorig jaar met oudejaarsavond waren we in Patagonië in the middle of nowhere. Dit jaar wilden we het vieren in een stad om de grappige tradities te zien die ze in Ecuador hebben. We kwamen terecht in Puyo: een kleine stad ten oosten van de Andes. Er waren meerdere winkels die maskers van beroemde mensen en politici verkochten. Ten eerste begrepen we het niet en dachten dat het hier normaal was om zoveel maskerwinkels te hebben. Soms worden we niet meer verrast door de grappige, gekke dingen die we zien. Misschien reizen we nu te lang door Zuid-Amerika... (Geen grapje ;)). Op 31 december maakten mensen poppen van papier-maché en zetten daar een masker op. Om middernacht staken ze het in brand als symbool voor een nieuw jaar met een nieuw begin. In de middag beginnen veel mannen verkleed als dames de straten te domineren. Als u in een auto zit en wilt passeren, vergeet het maar! Ze dansen voor je auto, op je auto of proberen in je auto te stappen. Dan vragen ze wat geld voor 'een goed doel'. We weten niet zeker of het voor het goede doel is of alleen voor het bierfonds. Als je betaalt, kun je doorrijden tot het volgende kruispunt en begint het weer van voren af aan. We waren blij dat we die dag niet reden. Een andere gewoonte is dat ze voor middernacht druiven verkopen. Als je in één minuut 12 druiven kunt eten, wordt het een goed jaar voor je. We zagen geen mensen druiven eten, maar er waren veel mensen die op straat druiven probeerden te verkopen. Ook probeerden mensen andere spullen te verkopen. Kleding en schoenen werden op de grond te koop aangeboden. Om 23:30 liepen we de straat op in de hoop op mooi vuurwerk om middernacht. We zagen mensen grote maaltijden eten met rijst en kip. We hoopten iets zoets te vinden als alternatief voor de Nederlandse 'oliebol', maar we konden niet eens churros vinden :( We kwamen uit op een plein met grote stadslichten. Gelukkig raakte iemand met een vuurpijl de stroomkabels en werd het totaal donker, dus we konden wat vuurwerk en veel Chinese lampionnen zien. Na dat korte moment gingen de lichten weer aan en leefden de mensen hun leven zoals elke andere normale avond. Geen vuurwerk en mensen gingen terug naar huis. Dus besloten we om wat bier te kopen van ons bierfonds en beëindigden het feest in onze hotelkamer.

In Ecuador zijn veel dure lodges met hele mooie vogels en zoogdieren. Soms laten ze dagbezoekers toe tegen een dagelijkse vergoeding. We besloten een aantal lodges te vragen of we met onze motorhome op hun parkeerplaats mochten blijven en de paden konden gebruiken om op zoek te gaan naar enkele geweldige soorten (die vaak alleen in hun reservaten te vinden zijn). Eén lodge liet nooit eerder dagbezoekers toe, maar met veel 'por favors' en het was al 17:00 uur, lieten ze ons toe om een vergoeding te betalen en één nacht te blijven. Het was een geweldige ervaring! We waren graag in de buurt van andere enthousiaste vogelaars. We ontmoetten een leuk gelijkgestemd stel uit Canada dat veel reisde toen ze onze leeftijd hadden. Ze lieten ons zelfs hun kamer gebruiken om een lekkere warme douche te nemen. 's Avonds zijn we op zoek gegaan naar Lemurine Night Monkeys. Terwijl we aan het zoeken waren, kwam de vriendelijke beheerder naar ons toe om te zeggen dat een Mountain Tapir het zoutblok in de tuin aan het likken was. We renden zo snel als we konden naar het balkon van de lodge om te zien hoe dit grote zoogdier het zoutblok als ijs oplikte. Na deze geweldige waarneming besloten we een pad in het donker te lopen op zoek naar de Night Monkeys. Het weer was perfect zonder wind. Plots hoorde Rob wat geluiden en vond de Nachtapen hoog in de boom. De volgende ochtend keken we vanaf ons balkon naar een vogelspektakel. Elke nacht doen ze een fel licht aan om motten op een wit laken aan te trekken. 's Ochtends bij zonsopkomst staan veel verschillende vogelsoorten klaar voor hun ontbijt. Het was erg leuk om veel vogels heel dichtbij te zien tijdens het drinken van een kopje koffie in de vroege ochtend.

Onze laatste week in Ecuador was in de Amazone langs de Napo rivier. We hadden een enorme lijst met doelwitten voor het gebied met veel vogels en zoogdiersoorten. Onze gids was erg goed in het kennen van de vogelgeluiden en erg geduldig om de vogels te vinden. Hij vond het niet erg om zijn laarzen met water te laten vullen om onze kano door dicht struikgewas te krijgen om de endemische Cocha Antshrike te vinden of om een uur lang over de grond te kruipen om de Ochre-striped Antpitta te zien. Helaas was het organiseren van een reis niet zijn sterkste kant. Vaak stonden we uren te wachten op een boot om ons op te pikken, maar vaak kwam die niet opdagen en moesten we lange stukken lopen of iets anders regelen. Voor de White-lored Antpitta feeder had hij geen wormen, die moeten ze hebben om de Antpitta te lokken. Dus nadat hij veel mensen had gebeld, kwam een vriend van hem, stak zijn hand in de zakken van zijn broek en overhandigde onze gids een opgevouwen bananenblad met wat wormen erin! Laten we zeggen dat we die week veel hebben geleerd over de lokale mentaliteit, zowel de slechte als de goede ;). Gelukkig zijn we toch nog mooie soorten tegengekomen. Een Harpy Eagle in een boom bij zijn nest was een geweldige waarneming, de vreemde Black-spotted Bare-eye was geweldig om in het echt te zien en we waren blij om de Golden-manged Tamarins te zien tijdens een van onze wandelingen.

Na deze reis zijn we overgestoken naar ons laatste (nieuwe) land in Zuid-Amerika: Colombia! De prijzen zijn weer laag, het eten fantastisch en de mensen supervriendelijk! We kunnen niet wachten om te ontdekken wat dit land ons te bieden heeft :)