It’s a Wild Life! – Bees, Bats & Cats

Ons meest bijzondere hotel in Brazilië was het klooster van Santuário do Caraça, dat midden in een prachtig natuurgebied ligt. De belangrijkste reden om daarheen te gaan was voor de Maned Wolf (een vossensoort), die 's avonds voor de kapel komt om de 'offergaves' op te eten. Dit bleek meer een dierentuin-ervaring te zijn, maar het was nog steeds geweldig om deze grote soort vos voor het eerst in het echt te zien. De speciale soort vleermuizen in de toren van de kapel waren er niet, maar het was toch erg tof om op dit soort geheime plekken te komen, zoals boven het plafond van een kerk, gewoon omdat we naar zoogdieren zoeken!

Na het klooster gingen we naar de stad Belo Horizonte, waar we ons 5 jarig huwelijksjubileum vierden! Op 19 mei zijn we niet alleen uit eten geweest, maar hebben we ook geprobeerd ons visum voor Brazilië met nog eens 3 maanden te verlengen. Lang verhaal kort: Nederlanders (zoals de meeste Europeanen) krijgen geen verlenging voor normaal toerisme. We moesten dus onze plannen wijzigen en besloten een andere route te maken door de centrale cerrado van Brazilië (een speciaal soort habitat, daarover later meer). Door een route door centraal Brazilië te maken en vervolgens over te steken naar de Pantanal en Emas National Park, zouden we de meeste plaatsen in Zuid-Brazilië bezocht hebben die we in eerste instantie wilde bezoeken. Door deze nieuwe route hoefden we ook niet een week lang rechtstreeks vanuit het noordoosten van Brazilië naar de Paraguayaanse grens te rijden. Bovendien hebben we nu ook nog een aantal mooie en logistiek logischere routes over als we terug zouden komen naar Brazilië :)

Maar deze nieuwe route was wel veel rijden, zoals je kunt zien op de kaart met plaatsen die we bezochten (klik hier voor de kaart, die je ook op deze pagina kunt vinden: https://nl.robjansenphotography.com/world-travel). Meer dan 8 uur rijden, of zelfs 16 uur voor een deel van de reis, was meer regel dan uitzondering. Maar zo kwamen we op veel plaatsen waar we zeer zeldzame en mooie vogels en zoogdieren zagen! Maar met zoveel autorijden kun je je voorstellen dat we heel blij waren om als familie uitgenodigd te worden toen we een stop maakten op een plek waar we eerst van plan waren om maar één middag te vogelen. Mario & Jeanne waren ook fotografen en vogelaars en waren erg enthousiast over alle dieren in het wild, die ze ons graag lieten zien. Ze reisden veel toen ze jonger waren en geven nu graag iets terug. Dit is hoe we 4 dagen bij hen doorbrachten, diners, ontbijt en verhalen deelden:). Het is zo verbazingwekkend hoe mensen volslagen vreemden in hun huis verwelkomen. Iets wat in onze cultuur niet gebruikelijk is, maar wat we eigenlijk vaker moeten doen! Omdat onze tijd op ons visum bijna op was, moesten we na 4 dagen vertrekken. Tot bezwaar van Mario & Jeanne, die de volgende dag al andere kooklessen voor Romy hadden gepland en ons nog veel meer van de prachtige natuur wilden laten zien.

Beiden hadden goede contacten in Brazilië en regelden dat we in een lodge in de noordelijke Pantanal konden verblijven in ruil voor foto's die Rob daar zou maken. De Pantanal is 's werelds grootste wetland en de helft van het jaar worden de graslanden overspoeld door water dat vanuit de enorme omliggende hogere gebieden stroomt naar de 'badkuip' die het Pantanal-gebied is. Het grootste deel van het gebied is in particulier bezit van fazenda's, die het land gebruiken voor veeteelt. Desondanks (sommigen doen geweldig werk in het combineren van veeteelt en natuurbehoud) is de Pantanal de thuisbasis van veel grote zoogdieren en prachtige vogels. Het beste seizoen om zoogdieren te spotten is later in het jaar, wanneer het droger is, dus hoewel we 's nachts vele uren hebben gereden, was het aantal zoogdieren dat we zagen vrij laag. Toch zijn we erin geslaagd om soorten als Black-tailed Marmoset, Lowland Tapir en Red Brocket Deer te zien. We zagen de grootste ara-soort ter wereld: de Hyacinth Macaw, en de grootste vliegende vogel van Midden- en Zuid-Amerika: de Jabiru, een ooievaarssoort. We hebben ook gezocht naar vleermuizen, waarnaar je het beste kan zoeken in oude gebouwen, termietennesten, boomholten, onder bruggen enz. We hebben meerdere coole soorten gevonden, sommige die vissen vangen door met hun enorme poten over het wateroppervlak te harken, en vleermuizen die kikkers eten door te luisteren naar hun roepjes! Zoekend rond een enorme vijgenboom zag Rob ineens meerdere bijen op hem af komen en voor hij het wist werd hij meerdere keren gestoken. Gelukkig werd de pijn snel verzacht toen we kort daarna een paar hele mooie vleermuizen onder een brug vonden.

De Pantanal is ook een hele goede plek voor katten, zoals Puma, Ocelot en Jaguar! Door een (dure) boottocht op de rivier te maken, zagen de meeste mensen die we spraken wel 3 tot 8 Jaguars op één dag! Sommigen zagen een moeder met jongen, anderen een jacht op een caiman. Jaguars zijn in deze tijd van het jaar zo goed als gegarandeerd, dus we hadden heel veel zin in deze boottocht! Net toen we wachtten tot de boot arriveerde, begonnen er regendruppels te vallen. Ongebruikelijk in deze tijd van het jaar… het regent normaal gesproken helemaal niet tussen mei en oktober. In de veronderstelling dat de regen over een uur zou stoppen, gingen we toch op de boot. De bootsman vertelde ons dat de kans om een ​​Jaguar te zien bij regen bijna 0 is, maar dat het waarschijnlijk snel droog zal worden. Hij zei dat het zelfs midden in het regenseizoen maar 2-3 uur regent. Maar niet vandaag… het heeft de hele dag geregend en we hadden maar zo’n 30 droge minuten midden op de dag. De meeste boten gingen al terug, omdat alle kaaimannen in het water waren en de Jaguars niet uit de vegetatie komen om te jagen. De boten communiceren met elkaar via walkie-talkie wanneer ze een Jaguar zien, dus dit betekent dat de kansen nog lager waren nu er minder mensen zochten op het water. Daarnaast was het super koud en waren we kletsnat. We deelden de boot met twee Brazilianen die we eerder hadden ontmoet, en gelukkig vonden zij het oke om verder te gaan. Midden op de dag zagen we twee boten stil naast elkaar liggen, kijkend naar de oever. En daar was hij dan: een enorm mannetje Jaguar!!! Een paar minuten aan zijn poten likkend, voordat hij weer de struiken in ging. De nacht ervoor lagen we in onze daktent en hoorden we Jaguars in de verte grommen, en we fantaseerden of we 3 of 8 Jaguars zouden zien... maar je kunt je voorstellen dat we zo blij waren met slechts 1 Jaguar gezien de omstandigheden! Het bleek dat dit de enige jaguar-waarneming was deze dag! Direct na de lunch op de boot zagen we een familie Reuzenotters onze kant op komen, op jacht naar vis. Deze otters kunnen wel 2 meter groot worden, dus ze zijn heel gaaf om te zien. We hebben ze zonder veel regen kunnen fotograferen en een tijdje kunnen volgen. Direct daarna begon het weer te regenen en wilden de Brazilianen terug (één van hen was 80, dus geef ze eens ongelijk). Dit was waarschijnlijk de juiste beslissing, want de weg terug naar de lodge was in slechte staat en we zijn vele malen weggeslipt met de auto! 4,5 uur lang hebben we over de 90 kilometer gereden, bruggen overgestoken die in verschrikkelijke staat waren, maar we hebben het gelukkig gehaald. Maar niet zonder meerdere keren vast te zitten en onze sneeuwkettingen te gebruiken om weer de weg op te komen. Je kunt je voorstellen dat het best eng is om met je motorhome te rijden en opzij te glijden net voordat je bij een brug komt! De weg werd de dagen erna alleen maar slechter, omdat er steeds meer regen viel en de weg steeds slechter en slechter werd door de auto's die slipten en vast kwamen te zitten.

Na de Pantanal gingen we naar Emas NP; een park met 130.000 hectare Cerrado-habitat. De meeste mensen buiten Brazilië kennen het regenwoud (de Amazone en misschien het Atlantisch regenwoud), sommigen kennen de Pantanal, maar weinig mensen kennen Cerrado. Cerrado is tropische savanne, het Zuid-Amerikaanse equivalent van de Afrikaanse savannes. Het beslaat ongeveer 20% van Brazilië en is het op één na grootste habitattype in Brazilië na het Amazone-regenwoud. Omdat het grootste deel van het cerrado-land vlak is, wordt het meeste vernietigd voor landbouw. Veeteelt, soja en maïs, voornamelijk als voer voor vee, maken het tot een bedreigde habitat en er blijft maar heel weinig over. Er leven veel endemische vogels en zoogdieren in deze graslanden, dus een plek als Emas NP is een bijzondere plek om te bezoeken! Nadat we (slechts) één kattensoort in de Pantanal zagen, hoopten we de lijst hier in Emas NP op te krikken. Jaguar, Puma, Ocelot, Jaguarundi, maar ook de zeer bijzondere Pampas Cat, zijn hier allemaal te zien. We hebben vele uren met de zaklampen geschenen ​​en honderden kilometers gereden, maar helaas geen katten gezien. We hebben wel de zeldzame White-winged Nightjar en enorme Lowland Tapirs, een stinkdier, veel (algemene) vossen en een geweldige Maned Wolf in het wild gezien! Wat een voorrecht om al deze vogels en zoogdieren te zien en te fotograferen in wat er nog over is van de Braziliaanse natuur.

We zijn net de grens naar Paraguay overgestoken en nemen wat tijd in de hoofdstad Asunción (zonder verleiding om naar vogels en zoogdieren te zoeken) om wat te relaxen, wat dingen te regelen en alle foto's te sorteren. We hebben een oven, dus we maken alle maaltijden die we hebben gemist en bakken appeltaarten en brownies! Na deze rustweek wacht ons het westen van Paraguay met een verlaten Chaco-habitat en hopelijk veel nieuwe vogels en zoogdieren.

We horen graag wat je van onze avonturen vindt! Laat het ons weten via de Website, WhatsApp, Instagram, Facebook of op welke manier dan ook :)