It's a Wild Life! – Exploring and Rediscovering

We zijn nu een week in Peru en we houden van de verschillen met Bolivia. De wegen zijn in betere staat, de mensen zien er gelukkiger uit en ze bieden weer meer faciliteiten zoals een normaal toilet. Wat een luxe ;) Maar we hebben ook genoten van onze tijd in Bolivia. Het is een prachtig land en minder toeristisch, wat het echt leuk maakt om te verkennen. Tijd hebben om zeldzame soorten te zoeken en te kamperen op plaatsen waar waarschijnlijk nog niemand eerder heeft gekampeerd. We houden ervan! Laten we bijpraten over onze laatste maand in Bolivia.

Thuis hebben we de “Mammals of the World” boeken (Het paste niet in één boek ;)). Rob nam veel voorbereidingstijd om uit te zoeken waar we naar bepaalde zoogdieren konden zoeken. Vooral het vinden van exacte locatie-informatie over apensoorten kostte veel moeite en tijd. In Bolivia zijn er drie apensoorten die erg moeilijk te vinden zijn en endemisch zijn voor Bolivia: de Olallas 'Titi Monkey, Rio Beni Titi Monkey en Madidi Titi Monkey. Rob vond een onderzoekspaper met informatie over deze apen en een kleine kaart met enkele locaties waar de onderzoekers deze soorten zagen. Met GoogleMaps Satelliet zocht hij uit waar de juiste locaties moesten zijn. De eerste van de primaten die we probeerden te vinden, was de Olallas’ Titi Monkey. De meest bedreigde en gelokaliseerde van de drie. We reden een vreselijke hobbelige weg met enorme kuilen en veel los zand. In een heel langzaam tempo kwamen we dichter bij het juiste leefgebied voor de apen, maar in de middle of nowhere moesten we een andere auto passeren. De auto stopte en drie politieagenten stapten uit de auto in uniform en met enorme geweren. Dat hadden we niet verwacht op zo'n vreselijke en verlaten weg. Na een papieren en autocheck gingen we verder. Nadat we aankwamen zijn we het bos in gelopen en hebben we uren gezocht, maar geen aap. We dachten erover om een ​​andere tactiek te proberen door langzaam over de weg te rijden. We kwamen langs een prachtige enorme boom met grote roze bloemen, en toen dacht Rob iets te zien bewegen in de boom. Hij stopte de auto, zodat we beter konden kijken en daar was hij een pluizige Olallas 'Titi Monkey die van de roze bloemen at. We parkeerden de auto en zwoegden ons snel door de dichte bossage om dichterbij te komen voor wat foto's. Na deze geweldige ontmoeting wilden we een drankje kopen om het te vieren. We reden naar het volgende dorpje (slechts een paar huizen en een kleine kerk) en vroegen rond of er een kleine winkel was. Ze wezen naar een huisje met een klein restaurantje. We vroegen of we iets konden eten en de vriendelijke eigenaren kookten graag voor ons. We waren de eerste toeristen die ooit hun plaats bezochten en we werden verwelkomd om naast het restaurant in onze daktent te slapen. We spraken over onze zoektocht naar deze bijzondere aap en ze kenden ze en vonden het geweldig dat mensen helemaal hierheen kwamen voor een aap die voor hen ‘normaal’ was. Dit begrip helpt deze apen te behouden, omdat ze zich realiseren dat ze eigenlijk speciaal zijn en helemaal niet algemeen of wijdverspreid zijn. De volgende ochtend probeerden we ze samen met hen te vinden. Helaas hoorden we ze alleen maar roepen, maar het was leuk om wat tijd samen door te brengen en we hopen dat ze deze geweldige apensoort zullen beschermen.

Na het zien van de Olallas’ Titi Monkey, vond Rob nog een wetenschappelijk onderzoeksartikel dat ons aan het twijfelen bracht over onze waarneming. De Olallas’ en Rio Beni Titi Monkey wonen heel dicht bij elkaar en lijken ook veel op elkaar. In dit nieuwe artikel leek het erop dat waar we onze Olallas vonden, het een Rio Beni Titi zou kunnen zijn. We wilden er zeker van zijn dat we de juiste primaat vonden en dat onze ID juist was. Daarom nam Rob contact op met de onderzoeker en stuurde hem de foto's en onze locatie. Gelukkig kon de onderzoeker bevestigen dat het inderdaad een Olallas 'Titi Monkey was. Na deze bevestiging was de volgende primaat om naar te zoeken de Rio Beni Titi Monkey. Als alle primaten zo makkelijk waren als deze... Rob wist weer na veel onderzoek waar hij moest zoeken naar deze aap. We kwamen in de middag aan in de juiste habitat. We waren net begonnen met zoeken en Romy zag meerdere Rio Beni Titi’s al bewegen in een boom achter een oud huis. De volgende ochtend werden we wakker in onze daktent en net toen we klaar waren om weer te gaan zoeken, begonnen meerdere groepen het bos in te roepen. Een groep riep zelfs naast onze tent. Hoe gemakkelijk was dat!

Nu was de enige die nog over was de Madidi Titi Monkey. Daarom moesten we naar het Madidi National Park. In dit nationale park komen veel leuke vogelsoorten voor. Onze nieuwe Nederlandse Boliviaanse vrienden raadden aan om Raul in te huren als vogelgids, omdat hij voor een Birding Lodge in dit gebied werkt en de soorten heel goed kent. We spraken af ​​om Raul te ontmoeten in de buurt van het Park Office. Om er zeker van te zijn dat we op dezelfde locatie zouden zijn, stuurden we een Google locatie-pointer. Raul bevestigde ons daar te ontmoeten. Toen we 's ochtends om 06.00 uur aankwamen, vonden we geen Park Office op het ontmoetingspunt en ook geen Raul. We besloten verder de weg op te rijden om Raul te zoeken en misschien de birding lodge te vinden om te zien of hij daar was. We konden geen van beide vinden. Na een paar uur zagen we iemand over de weg lopen bij het ontmoetingspunt. We vroegen of hij Raul was. Ja, zijn naam was Raul. Geweldig, eindelijk! Dus vroeg Rob waarom hij niet reageerde op de berichten die hij hem stuurde. Raul keek verward, keek nog een keer op zijn telefoon en zei dat hij geen berichten had ontvangen. Rob vroeg nog een keer: Maar jij bent toch Raul van de Birding Lodge? Het bleek dat hij dat niet was en we hebben net een andere Raul ontmoet. Wat een toeval! Na deze ontmoeting reden we weer de weg op en vonden Raul bij de birding lodge (die ook verscholen lag in het bos). Gelukkig was zijn vogelkennis beter dan zijn stiptheid en communicatie, want we hebben samen geweldige vogelsoorten gezien. Raul wist ook een plek om de Madidi Titi Monkey te vinden. De eerste keer dat we gingen zoeken, liepen we kilometers langs de rivierbedding, omdat ze volgens onze gids naast de rivier voorkomen. Na een lange ochtend zoeken, namen we wat tijd om te ontspannen met een lunchpauze naast de rivier. We waren al nieuwe plannen aan het maken, want Raul zei dat het gemakkelijk zou zijn om ze te vinden, maar hij bleek ze maar een paar keer gezien te hebben. We werden nerveus, omdat we ons belangrijkste doelwit zouden missen, vooral na een lange ochtend zoeken naar hen en ze niet eens horen roepen in de verte. We begonnen andere plaatsen te overwegen om naar deze aap te zoeken. Gelukkig sprak Raul met een local en hij zei dat hij elke ochtend de apen hoorde roepen naast zijn ‘huis’ (een klein platform met een tent erop). 's Middags hebben we dat gebied verkend en geprobeerd ze te lokken met playback. Er bewoog iets in de boom en toen was daar het onmiskenbare geluid van de Madidi Titi Monkey. Een mannetje en een vrouwtje keken naar ons en kort daarna gingen ze door met elkaar te vlooien en zich te voeden met insecten. Een geweldige waarneming! En dat was endemische apensoort nummer 3.

Na het vinden van al deze apensoorten, hebben we ook een vogelsoort voor Bolivia herontdekt: de White-winged Nightjar. Deze nachtzwaluw komt voor in Brazilië en Paraguay en werd slechts twee keer in Bolivia gevonden, vele jaren geleden (1987 en 2003). We zoeken 's nachts graag naar zoogdieren en vogels. Een hele andere wereld wordt wakker en we vinden het heerlijk om al deze nachtdieren te zien. In de El Beni-regio van Bolivia leven veel gave zoogdieren omdat ze van een droge graslandhabitat houden. Aan het eind van de dag kwamen we een Reuzenmiereneter tegen met een jong op zijn rug. Zo schattig! Voor de schemering besloten we een weg te rijden om op zoek te gaan naar zoogdieren en vogels. We reden langzaam en beiden schenen we rond met onze zaklampen om te zien of we ogen zagen reflecteren of beweging in het veld konden detecteren. Toen zag Rob de reflectie van een oog van een nachtzwaluw op een termietenheuvel. Het deed ons denken aan Brazilië, waar we ook de White-winged Nightjar op een termietenheuvel zat. Hij zag al dat het geen mannetje was, maar we stopten en staken het veld over richting de nachtzwaluw. Het bewoog niet en we konden het van dichterbij bekijken. Het was een vrouwtje White-winged Nightjar (WWN)! De eerste waarneming van een vrouwelijke WWN in Bolivia. We waren zo blij dat we deze soort hebben herontdekt. Dit was geweldig nieuws voor de vogelbescherming. De volgende nacht hebben we opnieuw gezocht. We hadden een geweldige start met de eyeshine van een Puma. We konden met onze zaklamp nog even goed kijken, voordat hij snel in het bos verdween. Wat een pussy! Verderop in het veld (50-60m) pikte Romy eyeshine op en toen vloog de vogel recht op ons af en ging op de weg zitten. Het bleek exact hetzelfde vrouwtje WWN te zijn en we waren slechts 50 meter verwijderd van de plek van de avond ervoor. We besloten het de volgende nacht nog eens te proberen, maar dan op een andere plek. We begonnen vanaf 19.00 uur met onze zaklampen te schijnen en binnen 3 km van de start zagen we een andere nachtzwaluw laag over het gras vliegen. We konden het volgen en het terugvinden nadat het in het gras was geland. Dit bleek weer een vrouwtje White-winged Nightjar te zijn!! Een geweldige waarneming, meer dan 50 km ten westen van onze andere waarneming. Ondanks dat het een goede habitat was, hebben we er niet meer gevonden. Maar toch, goed nieuws voor een zeer zeldzame soort met slechts 4 bekende populaties! (Allemaal minstens 1400 km verderop in Brazilië en Paraguay). Hopelijk worden er meer gevonden en kan deze soort ook in Bolivia worden beschermd!

We zijn al drie weken in Peru. We kwamen Peru binnen bij het Titicacameer, bezochten Machu Picchu, zagen veel endemische vogels en zijn nu al in de hoofdstad van Peru: Lima. De volgende keer zullen we je bijpraten over dat deel van onze reis :)